اگر مانده بودی ، تورا تا به عرشه ، خدا میرساندم

 اگر مانده بودی، تورا تا دله ، قصه ها میکشاندم

 اگر با تو بودم ، به شبهای غربت ، که تنها نبودم

 اگر مانده بودی ، ز تو می نوشتم  ، تو را می سرودم

 مانده بودی اگر نازنینم ،  زندگی رنگو بوی ، دگر داشت

 این شبه سرده غمگینه غربت ، با وجوده تو رنگه سحر داشت 

 با تو این مرغکه پر شکسته ، مانده بودی اگر بالو پر داشت

 با تو بیمی نبودش ز طوفان ، مانده بودی اگر همسفر داشت

 هستی ام را به آتش کشیدی ، سوختم من ، ندیدی ، ندیدی

 مرگه دل آرزویت اگر بود ، مانده بودی اگر می شنیدی

 باتو دریا پر از دیدنی بود  ، شب ستاره  گلی ، چیدنی بود 

خاک شسته در موجه باران ، در کناره تو ، بوسیدنی بود

 بعده تو خشمه دریاهو ساحل ، بعده تو پای من ، مانده در گل

مانده بودی اگر موجه دریا ، تا ابد هم پر از دیدنی بود

 باتو و عشقه تو زنده بودم ، بعد تو من خودم هم نبودم

 بهترین شعره هستی رو باتو ، مانده بودی اگر می سرودم